“ျမန္မာ ရုပ္ရွင္ကား ေတြဟာ 18+ ေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ကုန္ၿပီ” ဟု မိတ္ေဆြ တေယာက္က
ေျပာဖူးသည္။ အစကေတာ့ သိပ္နားမလည္ လက္မခံႏိုင္ခဲ့။ သို႔ေသာ္ အခုေတာ့
ေကာင္းေကာင္းႀကီး နားလည္သြားပါၿပီ။
က်ေနာ့္ ေဆြမ်ိဳးေတြ အလွဴတခုရွိသျဖင့္ ညအိပ္သြားကူေပးခဲ့စဥ္က ညဘက္ ျမန္မာ ဗီဒီယို ဇာတ္ကားမ်ား ငွားၿပီး ၾကည့္ၾကသည္။ အတူ ထိုင္ၾကည့္ေနၾကသူေတြက က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကို ၂ ေယာက္၊ က်ေတာ့္အစ္မမ်ား အေဒၚမ်ားႏွင့္ က်ေနာ့္ တူ၊ တူမေလးမ်ား လည္း ပါေနသည္။ က်ေနာ့္ သေဘာအရေတာ့ တူ၊ တူမေလးမ်ားကို “မၾကည့္နဲ႔ သြားအိပ္ေတာ့” ဟု ပိတ္ပင္ခ်င္သည္။ သုိ႔မဟုတ္လည္း “ကေလးေတြ ၾကည့္လုိ႔ရတဲ့ တျခားကား ေျပာင္းၾကည့္ၾကပါလား” ဟု တကယ္ပင္ တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ ၾသဇာမေညာင္းေသာ မိသားစုမ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္သာ စိတ္ဆင္းရဲစြာျဖင့္ ဆက္ၾကည့္ေနခဲ့ရပါသည္။
ဇာတ္ကား နာမည္က “ေဂါက္ခ်က္က ကမ္းကုန္” ျဖစ္သည္။ ပါဝင္သူ သရုပ္ေဆာင္
မ်ားကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္၊ နာမည္ႀကီး မင္းသား ေက်ာ္ရဲေအာင္ ျဖစ္သည္။ မင္းသမီးက
နဝရတ္။ ဇာတ္ပို႔ အျဖစ္ အဓိက ပါဝင္သူမ်ားက ခင္လိႈင္ႏွင့္ ကစ္ကစ္တုိ႔
ျဖစ္သည္။ ဇာတ္လမ္းက မည္မည္ရရ သိပ္မရွိ။ ေက်ာ္ရဲေအာင္က အူေၾကာင္ေၾကာင္
သမား၊ ဆိုင္းဘုတ္ေရး ဆရာ။ နဝရတ္ကလည္း ေဂါက္တိ ေဂါက္ေၾကာင္ ရွပ္ျပာမ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႔ဆံု ခ်စ္ႀကိဳက္ၿပီး ညားၾကသည့္ ဇာတ္မွ်သာ ျဖစ္သည္။
ဇာတ္လမ္း တခုလံုးမွာ သံုးစဲြသြားေသာ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ခင္းက်င္း
ျပသသြားေသာ ဇာတ္ကြက္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ ညစ္ညမ္းေသာ ဟာသမ်ားသာ
ျဖစ္ေနသည္။
ဇာတ္လမ္း အစတြင္ ေဗဒင္လည္းေဟာၿပီး ၉၆ ပါးေရာဂါလည္း ကုသူ ခင္လိႈင့္ထံကို အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ေဗဒင္လာေမးသည္။
“က်မ ေယာက္်ား မလာေတာ့ဘူး ဆရာ၊ က်မမွာ ညညဆို အိပ္ေရးေတြလည္း ပ်က္ပါတယ္၊ သူလာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ မလာေတာ့ဘူး” ဟု ေျပာရာ ခင္လိႈင္က မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္လ်က္ “ဒါဆို ဒီေဆးကိုေသြးၿပီးတိုက္လိုက္၊ လာကို လာေစရမယ္” ဟု ျပန္ေျပာပါသည္။ ထိုအခါ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “ဟာ၊ ဆရာကလည္း သူမွ အိမ္ျပန္မလာတာ။ ဘယ္လိုလုပ္ ေဆးတိုက္မွာလဲ” ဟု ျပန္ေျပာေတာ့မွ “ေၾသာ္ ... အိမ္ျပန္မလာတာကို ေျပာတာလား၊ ရွင္းရွင္းေျပာေလ၊ ဆရာက နည္းနည္းမွားသြားတယ္” စသျဖင့္ ျပန္ေျပာပံုကို ျပပါသည္။ သူတို႔ သံုးႏႈန္းသြားေသာ စကားမ်ားႏွင့္ သူတို႔သရုပ္ေဆာင္ပံုမ်ားမွာ ဇာတ္လမ္းႏွင့္လည္း ဘာမွ ဆိုင္သည္ မဟုတ္ပါ။ ဒီစကားမ်ား ဒီျပကြက္မ်ားကို ဘာေၾကာင့္ မၾကာခဏ ထည့္သြင္း ရိုက္ကူးေနၾကပါသနည္း။
ေနာက္ထပ္ ထိုကားထဲမွ ဥပမာမ်ားကို ေပးရဦးမည္ဆိုလွ်င္ ေက်ာ္ရဲေအာင္၏ အိမ္တြင္ ခင္လိႈင္ႏွင့္ ကစ္ကစ္တုိ႔ လင္မယားက ကပ္လ်က္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ အစကေတာ့ အဖီတဲေလး၊ ထို႔ေနာက္ အိမ္ေရွ႕ကျပင္၊ ထို႔ေနာက္ အိမ္ခန္းကိုပါ တျဖည္းျဖည္း သိမ္းပိုက္ၾကပံုမ်ားကို “မင္းတို႔ လင္မယားက ၾကမ္းတိုက္မယ္ ၾကမ္းတိုက္မယ္နဲ႔ ငါ့အိမ္တအိမ္လံုး ေမာင္ပိုင္ စီးေတာ့ မွာပဲ” ဟူေသာ စကားျဖင့္ ေျပာဆိုပါသည္။ က်ေနာ့္တူမေလးက “ၾကမ္းတိုက္တယ္ ဆိုတာဘာတုန္း” ဟု ျပန္ေမး ေသာအခါ က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကိုမ်ား ဘယ္နား မ်က္ႏွာထားရမည္ မသိၾက။ က်ေနာ့္ အစ္မကေတာ့ တကယ္ပင္ ရိုးရိုးေတြးသူမို႔ “ၾကမ္းတိုက္ တယ္ဆိုတာ ၾကမ္းတိုက္တာေပါ့ဟဲ့၊ ၾကမ္းတိုက္ေပးမယ္ဆိုၿပီး အိမ္ကို သူတို႔ခ်ည္းေနတာကို ေျပာတာေလ” ဟု ရွင္းျပ ရွာပါသည္။ ကေလးမ်ားပင္ စကားတိုင္းကို အထာေကာက္ယူေတြးေတာၾကရမည္မွန္း သိေနၾကသည္မွာ မေကာင္းသည့္ အလားအလာဟု က်ေနာ္ကေတာ့ ထင္ျမင္မိပါသည္။
ထိုထက္ဆိုးသည့္ ျပကြက္မ်ား၊ ထိုထက္ဆိုးသည့္ ဒိုင္ယာေလာ့မ်ား ရွိပါေသးသည္။ ထို႔ျပင္ က်ေနာ္က ဒီဇာတ္လမ္း တခုတည္းကို ၾကည့္ၿပီးေျပာျခင္း မဟုတ္ပါ။ ထိုသို႔ေသာ ျမန္မာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ိဳး၊ ထိုထက္ဆိုးေသာ ဇာတ္ကားမ်ိဳး ေတြလည္း ရွိေနေသးသည္။
“အီးတီ ဖူးစာ” ဆိုေသာ စင္တင္ျပဇာတ္ကို ဗီဒီယို အျဖစ္ က်ေနာ္ မေတာ္တဆ ၾကည့္မိသြားသည္။ ဟာသျဖင့္ စေသာေၾကာင့္ ရယ္စရာကို စိတ္ဝင္စားသျဖင့္ ၾကည့္မိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ပါဝင္သူမ်ားကလည္း နာမည္ႀကီး သရုပ္ေဆာင္မ်ား။ ေနတိုး၊ မင္းေမာ္ကြန္း၊ ေျပတည္ဦး၊ နဝရတ္၊ သဇင္၊ အရိုင္း၊ တကၠသိုလ္ ဂြမ္းပံု အစရွိသျဖင့္ ...။ သို႔ေသာ္ ဇာတ္ကား တဝက္ခန္႔တြင္ က်ေနာ္ ဆက္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ေအာင္ ေအာ္ဂလီဆန္လာသည္။ ခါးေအာက္ ျပက္လံုးမ်ားကို ဗံုးေပါလေအာ သံုးကာ ပရိသတ္ကို ကလိထိုး ရယ္ခိုင္းထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ထိုအခါ ခါးေအာက္ျပက္လံုးမ်ားကို သူကိုယ္တိုင္လည္းမျပက္၊ သူ႔ အဖြဲ႕သားမ်ား၊ တပည့္မ်ားကိုလည္း ျပက္ခြင့္ မေပးသည့္ လူရႊင္ေတာ္ႀကီး ကိုဇာဂနာကို သတိရမိပါသည္။
ယခုဆိုလွ်င္ ျမန္မာ ရုပ္ရွင္ကားမ်ား သည္လည္း အခ်စ္၊ ဟာသ ဆိုေသာ စကားလံုးကို တြင္တြင္သံုးကာ ညစ္ညမ္း ဟာသမ်ားျဖင့္ ပရိသတ္ကို တင္ျပေနၾကသည္။ ေဟာ့ေရွာ့၊ ဝါဆိုဖေယာင္းတိုင္၊ မာမီရွိန္း၊ အခ်စ္ကလန္းတယ္ စသည္ စသည္ျဖင့္ နာမည္ေပါင္းမ်ားစြာ ကဲြျပားထြက္လာေသာ္လည္း သရုပ္ေဆာင္မ်ား၊ ျပကြက္မ်ား၊ ဒိုင္ယာေလာ့မ်ားကေတာ့ ဒီပုပ္ထဲက ဒီပဲဆိုသလိုပင္ ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ ရွက္စရာပင္ေကာင္းပါသည္။
တရက္ကေတာ့ အင္မတန္ ရွပ္ျပာျပာႏိုင္ေသာ “ဆက္မမကို” ဟူသည့္ ေကာင္မေလးႏွင့္ အင္မတန္ တည္ၿငိမ္ ေအးေဆး ေသာ “ညီသုတ” ဆိုသည့္ ေကာင္ေလးတို႔ ေတြ႔ဆံုၾက၊ လဲြၾကပံုကို ရိုက္ထားသည့္ ျမန္မာကား တကား ၾကည့္လုိက္ရသည္။ “မဆိုးပါဘူး” ဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဇာတ္လမ္းခိုင္ခံ့ၿပီး ဟာသမ်ားမွာလည္း သဘာဝက်က် ဆဲြေဆာင္ႏိုင္သည္ကို ေတြ႕ရ သည္။ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့မွ သိရသည္မွာ ထိုကားသည္ ယခင္က ျမန္မာကားေဟာင္းတကားကို ျပန္လည္ ရိုက္ကူး ထားျခင္း ျဖစ္သည္ ဟူ၏။ ေၾသာ္ ဒီလိုပါလား။ ျမန္မာကားမ်ားမွာ ေရွးတုန္းကေတာ့ ေကာင္းခဲ့ပံုပင္။
ျမန္မာ ေၾကာ္ျငာမ်ားပင္လွ်င္ ထိုသို႔ေသာ ႏွစ္ခြ အဓိပၸာယ္ရွိသည့္ ဒိုင္ယာေလာ့မ်ားႏွင့္ ေၾကာ္ျငာတာကို ရုပ္ျမင္သံၾကားတြင္ ျမင္ဖူးပါသည္။ ျခင္ေဆးေခြေၾကာ္ျငာ တခုတြင္ သရုပ္ေဆာင္က “က်ေနာ္လည္း ေအာက္မွာ ဒါပဲထားတာပါပဲ” ဟု ေျပာရာ တျခား သရုပ္ေဆာင္တဦးက “ေဟ့ေကာင္ ဘာလဲကြ” ဟု ျပန္ေမးေတာ့မွ “ေျခေထာက္ ေအာက္နားမွာ ဒီျခင္ေဆးပဲ ထားတာပါလို႔ ေျပာတာ” ဟု ျပန္ေျပာ ပံုျဖစ္ပါသည္။
ထိုသို႔ေသာ ဇာတ္ကားမ်ား၊ ေၾကာ္ျငာမ်ားကို ကေလးမ်ား ၾကည့္ရႈေနေသာအခါ မည္သို႔ျဖစ္လာမည္လဲ။ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ရင္ေမာစရာ ေကာင္းပါသည္။
ႏိုင္ငံျခား ရုပ္ရွင္မ်ားကို ကေလးမ်ား မၾကည့္ရ ဟု ပိတ္ပင္ၾကပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုရုပ္ရွင္မ်ားက ကေလးမ်ား ၾကည့္သင့္၊ မၾကည့္သင့္ကို Under 18၊ Under 13 စသည္ျဖင့္ တရားဝင္ စာတန္းမ်ားကပ္ကာ တားျမစ္ေလ့ရွိၾကသည္။ ယဥ္ေက်းပါသည္ ဆိုေသာ ျမန္မာရုပ္ရွင္မ်ားကသာ ကေလးမ်ားကို အေတြးမွားမ်ား သင္ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။
ျမန္မာစကားသည္ အဓိပၸာယ္ က်ယ္ဝန္းလွပါသည္။ စကားလံုးတိုင္း စကားလံုးတိုင္းသည္ အဓိပၸာယ္ တခုထက္မက ရွိေနရာ ရိုးရိုး အဓိပၸာယ္ႏွင့္ သံုးႏႈန္းသည္လား၊ ညစ္ညမ္းေသာ အဓိပၸာယ္ႏွင့္ သံုးႏႈန္းသည္လား ဆုိသည္ကို အၿမဲ ေတြးေတာေနရျခင္းကပင္လွ်င္ ပင္ပန္းလြန္းပါသည္။
တခါတုန္းက က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ၏ ၁၁ ႏွစ္အရြယ္သားေလးႏွင့္ ၉ ႏွစ္အရြယ္သားေလး ႏွစ္ေယာက္မွာ “ၾကာတယ္ ၾကာတယ္ ျမန္ျမန္လာကြာ ...၊ ၿပီးပါၿပီ ကိုကိုက ၿပီးၿပီ” ဟူေသာ ရန္ေအာင္၏ သီခ်င္းကို ဆိုကာ တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာေနၾကသည္ကို ႀကံဳဖူး ပါသည္။ သူတို႔ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ရယ္ေနၾကသလဲဟု က်ေနာ္ေမးေသာအခါ ထို စာသား၏ တျခားအဓိပၸာယ္တခုကို အေတြးေပါက္ကာ ရယ္ေမာေနၾကေၾကာင္း သိလိုက္ရသျဖင့္ အေတာ္ပင္ ထိတ္လန္႔သြားရပါသည္။ သူတုိ႔ကိုလည္း တျခား ကေလးတေယာက္က ေျပာျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ့္ကို ရွင္းျပခဲ့သည္။
က်ေနာ့္ သေဘာကေတာ့ ကေလးေတြသည္ ျမန္မာစကားတခြန္းကို ၾကားလွ်င္ ၾကားရသည့္ အဓိပၸာယ္အတိုင္း ရိုးရွင္းစြာသာ ေတြးေတာေစခ်င္သည္။ ရိုးရွင္းစြာပဲ သိေစခ်င္သည္။ ေနာက္အဓိပၸာယ္တမ်ိဳး ရွိေနေသးပါလားဟု သိေနျခင္း ကပင္လွ်င္ ရင္ေမာစရာျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာရုပ္ရွင္မ်ား၊ ျမန္မာအၿငိမ့္မ်ား၊ ျမန္မာေၾကာ္ျငာမ်ားသည္ ကေလးတုိ႔အတြက္ပါ ထည့္သြင္းစဥ္းစား၍ ရိုက္ကူး ျဖန္႔ခ်ိ သင့္ပါသည္။ မျဖစ္မေန ထုိအေၾကာင္းအရာမ်ိဳးကို ထည့္သြင္း ရိုက္ကူးမွရမည္ဆိုလွ်င္ျဖင့္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ေအာက္ကေလးမ်ား မၾကည့္ရဟု အတိအလင္း တားျမစ္ပိတ္ပင္ေစခ်င္ပါသည္။ ယခုေတာ့ျဖင့္ ကေလးမ်ား ၾကည့္ေနၾကေသာ ျမန္မာဇာတ္ကားမ်ားမွာ ဒိုင္ယာေလာ့မ်ားကလည္း အေတြးပြားစရာ၊ သရုပ္ေဆာင္ပံုမ်ားကလည္း စိတ္ညစ္စရာ၊ ျပကြက္မ်ားကလည္း မၾကည့္ဝ့ံစရာ။
ျမန္မာရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္မ်ား၊ ဒါရိုက္တာမ်ား စဥ္းစားေပးေစ ခ်င္ပါသည္ ခင္ဗ်ား။
က်ေနာ့္ ေဆြမ်ိဳးေတြ အလွဴတခုရွိသျဖင့္ ညအိပ္သြားကူေပးခဲ့စဥ္က ညဘက္ ျမန္မာ ဗီဒီယို ဇာတ္ကားမ်ား ငွားၿပီး ၾကည့္ၾကသည္။ အတူ ထိုင္ၾကည့္ေနၾကသူေတြက က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကို ၂ ေယာက္၊ က်ေတာ့္အစ္မမ်ား အေဒၚမ်ားႏွင့္ က်ေနာ့္ တူ၊ တူမေလးမ်ား လည္း ပါေနသည္။ က်ေနာ့္ သေဘာအရေတာ့ တူ၊ တူမေလးမ်ားကို “မၾကည့္နဲ႔ သြားအိပ္ေတာ့” ဟု ပိတ္ပင္ခ်င္သည္။ သုိ႔မဟုတ္လည္း “ကေလးေတြ ၾကည့္လုိ႔ရတဲ့ တျခားကား ေျပာင္းၾကည့္ၾကပါလား” ဟု တကယ္ပင္ တိုက္တြန္းလိုက္ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ ၾသဇာမေညာင္းေသာ မိသားစုမ်ားျဖစ္ေနသျဖင့္သာ စိတ္ဆင္းရဲစြာျဖင့္ ဆက္ၾကည့္ေနခဲ့ရပါသည္။
ဇာတ္ကား နာမည္က “ေဂါက္ခ်က္က ကမ္းကုန္” ျဖစ္သည္။ ပါဝင္သူ သရုပ္ေဆာင္
မ်ားကေတာ့ နာမည္ေက်ာ္၊ နာမည္ႀကီး မင္းသား ေက်ာ္ရဲေအာင္ ျဖစ္သည္။ မင္းသမီးက
နဝရတ္။ ဇာတ္ပို႔ အျဖစ္ အဓိက ပါဝင္သူမ်ားက ခင္လိႈင္ႏွင့္ ကစ္ကစ္တုိ႔
ျဖစ္သည္။ ဇာတ္လမ္းက မည္မည္ရရ သိပ္မရွိ။ ေက်ာ္ရဲေအာင္က အူေၾကာင္ေၾကာင္
သမား၊ ဆိုင္းဘုတ္ေရး ဆရာ။ နဝရတ္ကလည္း ေဂါက္တိ ေဂါက္ေၾကာင္ ရွပ္ျပာမ။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႔ဆံု ခ်စ္ႀကိဳက္ၿပီး ညားၾကသည့္ ဇာတ္မွ်သာ ျဖစ္သည္။
ဇာတ္လမ္း တခုလံုးမွာ သံုးစဲြသြားေသာ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ခင္းက်င္း
ျပသသြားေသာ ဇာတ္ကြက္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားသည္ ညစ္ညမ္းေသာ ဟာသမ်ားသာ
ျဖစ္ေနသည္။ ဇာတ္လမ္း အစတြင္ ေဗဒင္လည္းေဟာၿပီး ၉၆ ပါးေရာဂါလည္း ကုသူ ခင္လိႈင့္ထံကို အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ေဗဒင္လာေမးသည္။
“က်မ ေယာက္်ား မလာေတာ့ဘူး ဆရာ၊ က်မမွာ ညညဆို အိပ္ေရးေတြလည္း ပ်က္ပါတယ္၊ သူလာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ မလာေတာ့ဘူး” ဟု ေျပာရာ ခင္လိႈင္က မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္လ်က္ “ဒါဆို ဒီေဆးကိုေသြးၿပီးတိုက္လိုက္၊ လာကို လာေစရမယ္” ဟု ျပန္ေျပာပါသည္။ ထိုအခါ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “ဟာ၊ ဆရာကလည္း သူမွ အိမ္ျပန္မလာတာ။ ဘယ္လိုလုပ္ ေဆးတိုက္မွာလဲ” ဟု ျပန္ေျပာေတာ့မွ “ေၾသာ္ ... အိမ္ျပန္မလာတာကို ေျပာတာလား၊ ရွင္းရွင္းေျပာေလ၊ ဆရာက နည္းနည္းမွားသြားတယ္” စသျဖင့္ ျပန္ေျပာပံုကို ျပပါသည္။ သူတို႔ သံုးႏႈန္းသြားေသာ စကားမ်ားႏွင့္ သူတို႔သရုပ္ေဆာင္ပံုမ်ားမွာ ဇာတ္လမ္းႏွင့္လည္း ဘာမွ ဆိုင္သည္ မဟုတ္ပါ။ ဒီစကားမ်ား ဒီျပကြက္မ်ားကို ဘာေၾကာင့္ မၾကာခဏ ထည့္သြင္း ရိုက္ကူးေနၾကပါသနည္း။
ေနာက္ထပ္ ထိုကားထဲမွ ဥပမာမ်ားကို ေပးရဦးမည္ဆိုလွ်င္ ေက်ာ္ရဲေအာင္၏ အိမ္တြင္ ခင္လိႈင္ႏွင့္ ကစ္ကစ္တုိ႔ လင္မယားက ကပ္လ်က္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ အစကေတာ့ အဖီတဲေလး၊ ထို႔ေနာက္ အိမ္ေရွ႕ကျပင္၊ ထို႔ေနာက္ အိမ္ခန္းကိုပါ တျဖည္းျဖည္း သိမ္းပိုက္ၾကပံုမ်ားကို “မင္းတို႔ လင္မယားက ၾကမ္းတိုက္မယ္ ၾကမ္းတိုက္မယ္နဲ႔ ငါ့အိမ္တအိမ္လံုး ေမာင္ပိုင္ စီးေတာ့ မွာပဲ” ဟူေသာ စကားျဖင့္ ေျပာဆိုပါသည္။ က်ေနာ့္တူမေလးက “ၾကမ္းတိုက္တယ္ ဆိုတာဘာတုန္း” ဟု ျပန္ေမး ေသာအခါ က်ေနာ္တို႔ ညီအစ္ကိုမ်ား ဘယ္နား မ်က္ႏွာထားရမည္ မသိၾက။ က်ေနာ့္ အစ္မကေတာ့ တကယ္ပင္ ရိုးရိုးေတြးသူမို႔ “ၾကမ္းတိုက္ တယ္ဆိုတာ ၾကမ္းတိုက္တာေပါ့ဟဲ့၊ ၾကမ္းတိုက္ေပးမယ္ဆိုၿပီး အိမ္ကို သူတို႔ခ်ည္းေနတာကို ေျပာတာေလ” ဟု ရွင္းျပ ရွာပါသည္။ ကေလးမ်ားပင္ စကားတိုင္းကို အထာေကာက္ယူေတြးေတာၾကရမည္မွန္း သိေနၾကသည္မွာ မေကာင္းသည့္ အလားအလာဟု က်ေနာ္ကေတာ့ ထင္ျမင္မိပါသည္။
ထိုထက္ဆိုးသည့္ ျပကြက္မ်ား၊ ထိုထက္ဆိုးသည့္ ဒိုင္ယာေလာ့မ်ား ရွိပါေသးသည္။ ထို႔ျပင္ က်ေနာ္က ဒီဇာတ္လမ္း တခုတည္းကို ၾကည့္ၿပီးေျပာျခင္း မဟုတ္ပါ။ ထိုသို႔ေသာ ျမန္မာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ိဳး၊ ထိုထက္ဆိုးေသာ ဇာတ္ကားမ်ိဳး ေတြလည္း ရွိေနေသးသည္။
“အီးတီ ဖူးစာ” ဆိုေသာ စင္တင္ျပဇာတ္ကို ဗီဒီယို အျဖစ္ က်ေနာ္ မေတာ္တဆ ၾကည့္မိသြားသည္။ ဟာသျဖင့္ စေသာေၾကာင့္ ရယ္စရာကို စိတ္ဝင္စားသျဖင့္ ၾကည့္မိသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ပါဝင္သူမ်ားကလည္း နာမည္ႀကီး သရုပ္ေဆာင္မ်ား။ ေနတိုး၊ မင္းေမာ္ကြန္း၊ ေျပတည္ဦး၊ နဝရတ္၊ သဇင္၊ အရိုင္း၊ တကၠသိုလ္ ဂြမ္းပံု အစရွိသျဖင့္ ...။ သို႔ေသာ္ ဇာတ္ကား တဝက္ခန္႔တြင္ က်ေနာ္ ဆက္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ေအာင္ ေအာ္ဂလီဆန္လာသည္။ ခါးေအာက္ ျပက္လံုးမ်ားကို ဗံုးေပါလေအာ သံုးကာ ပရိသတ္ကို ကလိထိုး ရယ္ခိုင္းထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ထိုအခါ ခါးေအာက္ျပက္လံုးမ်ားကို သူကိုယ္တိုင္လည္းမျပက္၊ သူ႔ အဖြဲ႕သားမ်ား၊ တပည့္မ်ားကိုလည္း ျပက္ခြင့္ မေပးသည့္ လူရႊင္ေတာ္ႀကီး ကိုဇာဂနာကို သတိရမိပါသည္။
ယခုဆိုလွ်င္ ျမန္မာ ရုပ္ရွင္ကားမ်ား သည္လည္း အခ်စ္၊ ဟာသ ဆိုေသာ စကားလံုးကို တြင္တြင္သံုးကာ ညစ္ညမ္း ဟာသမ်ားျဖင့္ ပရိသတ္ကို တင္ျပေနၾကသည္။ ေဟာ့ေရွာ့၊ ဝါဆိုဖေယာင္းတိုင္၊ မာမီရွိန္း၊ အခ်စ္ကလန္းတယ္ စသည္ စသည္ျဖင့္ နာမည္ေပါင္းမ်ားစြာ ကဲြျပားထြက္လာေသာ္လည္း သရုပ္ေဆာင္မ်ား၊ ျပကြက္မ်ား၊ ဒိုင္ယာေလာ့မ်ားကေတာ့ ဒီပုပ္ထဲက ဒီပဲဆိုသလိုပင္ ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ ရွက္စရာပင္ေကာင္းပါသည္။
တရက္ကေတာ့ အင္မတန္ ရွပ္ျပာျပာႏိုင္ေသာ “ဆက္မမကို” ဟူသည့္ ေကာင္မေလးႏွင့္ အင္မတန္ တည္ၿငိမ္ ေအးေဆး ေသာ “ညီသုတ” ဆိုသည့္ ေကာင္ေလးတို႔ ေတြ႔ဆံုၾက၊ လဲြၾကပံုကို ရိုက္ထားသည့္ ျမန္မာကား တကား ၾကည့္လုိက္ရသည္။ “မဆိုးပါဘူး” ဟု မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဇာတ္လမ္းခိုင္ခံ့ၿပီး ဟာသမ်ားမွာလည္း သဘာဝက်က် ဆဲြေဆာင္ႏိုင္သည္ကို ေတြ႕ရ သည္။ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့မွ သိရသည္မွာ ထိုကားသည္ ယခင္က ျမန္မာကားေဟာင္းတကားကို ျပန္လည္ ရိုက္ကူး ထားျခင္း ျဖစ္သည္ ဟူ၏။ ေၾသာ္ ဒီလိုပါလား။ ျမန္မာကားမ်ားမွာ ေရွးတုန္းကေတာ့ ေကာင္းခဲ့ပံုပင္။
ျမန္မာ ေၾကာ္ျငာမ်ားပင္လွ်င္ ထိုသို႔ေသာ ႏွစ္ခြ အဓိပၸာယ္ရွိသည့္ ဒိုင္ယာေလာ့မ်ားႏွင့္ ေၾကာ္ျငာတာကို ရုပ္ျမင္သံၾကားတြင္ ျမင္ဖူးပါသည္။ ျခင္ေဆးေခြေၾကာ္ျငာ တခုတြင္ သရုပ္ေဆာင္က “က်ေနာ္လည္း ေအာက္မွာ ဒါပဲထားတာပါပဲ” ဟု ေျပာရာ တျခား သရုပ္ေဆာင္တဦးက “ေဟ့ေကာင္ ဘာလဲကြ” ဟု ျပန္ေမးေတာ့မွ “ေျခေထာက္ ေအာက္နားမွာ ဒီျခင္ေဆးပဲ ထားတာပါလို႔ ေျပာတာ” ဟု ျပန္ေျပာ ပံုျဖစ္ပါသည္။
ထိုသို႔ေသာ ဇာတ္ကားမ်ား၊ ေၾကာ္ျငာမ်ားကို ကေလးမ်ား ၾကည့္ရႈေနေသာအခါ မည္သို႔ျဖစ္လာမည္လဲ။ စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ရင္ေမာစရာ ေကာင္းပါသည္။
ႏိုင္ငံျခား ရုပ္ရွင္မ်ားကို ကေလးမ်ား မၾကည့္ရ ဟု ပိတ္ပင္ၾကပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုရုပ္ရွင္မ်ားက ကေလးမ်ား ၾကည့္သင့္၊ မၾကည့္သင့္ကို Under 18၊ Under 13 စသည္ျဖင့္ တရားဝင္ စာတန္းမ်ားကပ္ကာ တားျမစ္ေလ့ရွိၾကသည္။ ယဥ္ေက်းပါသည္ ဆိုေသာ ျမန္မာရုပ္ရွင္မ်ားကသာ ကေလးမ်ားကို အေတြးမွားမ်ား သင္ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။
ျမန္မာစကားသည္ အဓိပၸာယ္ က်ယ္ဝန္းလွပါသည္။ စကားလံုးတိုင္း စကားလံုးတိုင္းသည္ အဓိပၸာယ္ တခုထက္မက ရွိေနရာ ရိုးရိုး အဓိပၸာယ္ႏွင့္ သံုးႏႈန္းသည္လား၊ ညစ္ညမ္းေသာ အဓိပၸာယ္ႏွင့္ သံုးႏႈန္းသည္လား ဆုိသည္ကို အၿမဲ ေတြးေတာေနရျခင္းကပင္လွ်င္ ပင္ပန္းလြန္းပါသည္။
တခါတုန္းက က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ၏ ၁၁ ႏွစ္အရြယ္သားေလးႏွင့္ ၉ ႏွစ္အရြယ္သားေလး ႏွစ္ေယာက္မွာ “ၾကာတယ္ ၾကာတယ္ ျမန္ျမန္လာကြာ ...၊ ၿပီးပါၿပီ ကိုကိုက ၿပီးၿပီ” ဟူေသာ ရန္ေအာင္၏ သီခ်င္းကို ဆိုကာ တခစ္ခစ္ ရယ္ေမာေနၾကသည္ကို ႀကံဳဖူး ပါသည္။ သူတို႔ ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ရယ္ေနၾကသလဲဟု က်ေနာ္ေမးေသာအခါ ထို စာသား၏ တျခားအဓိပၸာယ္တခုကို အေတြးေပါက္ကာ ရယ္ေမာေနၾကေၾကာင္း သိလိုက္ရသျဖင့္ အေတာ္ပင္ ထိတ္လန္႔သြားရပါသည္။ သူတုိ႔ကိုလည္း တျခား ကေလးတေယာက္က ေျပာျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ့္ကို ရွင္းျပခဲ့သည္။
က်ေနာ့္ သေဘာကေတာ့ ကေလးေတြသည္ ျမန္မာစကားတခြန္းကို ၾကားလွ်င္ ၾကားရသည့္ အဓိပၸာယ္အတိုင္း ရိုးရွင္းစြာသာ ေတြးေတာေစခ်င္သည္။ ရိုးရွင္းစြာပဲ သိေစခ်င္သည္။ ေနာက္အဓိပၸာယ္တမ်ိဳး ရွိေနေသးပါလားဟု သိေနျခင္း ကပင္လွ်င္ ရင္ေမာစရာျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာရုပ္ရွင္မ်ား၊ ျမန္မာအၿငိမ့္မ်ား၊ ျမန္မာေၾကာ္ျငာမ်ားသည္ ကေလးတုိ႔အတြက္ပါ ထည့္သြင္းစဥ္းစား၍ ရိုက္ကူး ျဖန္႔ခ်ိ သင့္ပါသည္။ မျဖစ္မေန ထုိအေၾကာင္းအရာမ်ိဳးကို ထည့္သြင္း ရိုက္ကူးမွရမည္ဆိုလွ်င္ျဖင့္ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ေအာက္ကေလးမ်ား မၾကည့္ရဟု အတိအလင္း တားျမစ္ပိတ္ပင္ေစခ်င္ပါသည္။ ယခုေတာ့ျဖင့္ ကေလးမ်ား ၾကည့္ေနၾကေသာ ျမန္မာဇာတ္ကားမ်ားမွာ ဒိုင္ယာေလာ့မ်ားကလည္း အေတြးပြားစရာ၊ သရုပ္ေဆာင္ပံုမ်ားကလည္း စိတ္ညစ္စရာ၊ ျပကြက္မ်ားကလည္း မၾကည့္ဝ့ံစရာ။
ျမန္မာရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္မ်ား၊ ဒါရိုက္တာမ်ား စဥ္းစားေပးေစ ခ်င္ပါသည္ ခင္ဗ်ား။
က်ေနာ္ေတြ႔ ဘူး သေလာက္ ဘယ္ Huawei ေတြမွာမဆို CWM တင္လုိ့ရရင္ ျမန္မာေဖာင့္တည္႕
လိုအပ္တဲ႔ font ကိုေဒါင္းရေအာင္